Jamur Merang

Tropische beurszwam,rijst-stro-paddenstoel

Volvariella volvaceae

Volvariella

De tropische beurszwam of rijst-stro-paddenstoel (Volvariella volvacea) is een eetbare paddenstoel die veel gekweekt en gegeten wordt in Azië. Ze worden gekweekt op een substraat van rijststro, vooral in een subtropisch en tropisch klimaat met een grote jaarlijkse neerslag. Omdat ze op een schaduwrijke plaats moeten staan, worden de kweekbedden vaak onder luifels van palmbladeren geplaatst.

De jamur merang staat bekend als een tropische paddenstoel want ze kunnen relatief hoge temperaturen doorstaan. Hun optimale temperatuur bedraagt 35° C. Het productiecentrum van jamur merang in Indonesië is op het Dieng Plateau op Java.

De paddenstoel wordt geoogst als hij nog niet rijp is. Hij heeft dan een bolvorm en is door een grijs/wit vlies omgeven. Na de oogst worden ze vaak gedroogd en daarna verhandeld.

Oogsten gebeurt als de vruchtlichamen nog niet volledig zijn ontwikkeld, hoewel vruchtlichamen die zijn geopend ook nog worden gegeten. De beste tijd om ze te oogsten is de "ei-fase". Het vlies dat de bol omsluit is dan nog volledig in tact.

De paddenstoel is smaakvol en behoudt zijn vorm als ze worden bereid. Daarom wordt hij in verschillende gerechten gebruikt, zoals in mi ayam jamur, tumis jamur, pepes jamur, sup en capcay. Rauwe paddenstoelen moet je niet eten, maar gestoofd, gebakken of gekookt zijn ze erg gezond.

De rijststro paddenstoel is een tropische paddenstoel die het eerst in China werd gekweekt en later door Chinese migranten is meegenomen naar Zuidoost-Azië, Madagascar en West-Afrika. Tegenwoordig wordt de jamur merang gekweekt in bijna alle tropische gebieden.

De rijststro-paddenstoel wordt gekweekt op rijststro, maar hij kan net zo goed op komposthopen groeien met bananenbladeren en ander plantaardige meststoffen. De sporen van de jamur merang vormen net als alle andere paddenstoelen een mycelium in hun voedingsbodem. De knoppen van de paddenstoel komen als bleek/grijze bolletjes boven de grond en moeten binnen 5 dagen worden geoogst, want door de snelle groei zal het ei zich openen en ontwikkelt de paddenstoel zijn hoed op een stengel.

Ook in de gematigde streken groeit de Volvariella volvacea in het wild. In Duitsland wordt hij Schwarzstreifige Scheidling genoemd. Ook in Nederland is hij van juli tot oktober te vinden langs bosranden, in parken, onder heggen en op goed bemeste weilanden. Maar pas op, want ze kunnen verwisseld worden met de giftige groene knolamaniet, waardoor er jaarlijks nog steeds mensen vergiftigd raken.

In Azië zijn ze vaak vers verkrijgbaar, maar hier worden ze in blik of gedroogd verkocht in de oosterse toko.

De giftige groene knolamaniet is gemakkelijk van de eetbare soort te onderscheiden. De lamellen van de groene knolamaniet zijn wit van kleur, terwijl de eetbare soort roze lamellen heeft. Bij twijfel niet gebruiken, want bij 50 gr. wordt de lever reeds vergiftigd.