Petis

Petis of petis udang is een zwarte garnalenpasta die qua textuur wat weg heeft van appelstroop. Het is gemaakt van garnalen, zout, suiker, water en meel.

In Indonesië wordt het vooral in de Oost-Javaanse keuken gebruikt, vaak samen met een wortelkruid genaamd temu kunci. Ook in Maleisië is petis bekend; daar wordt het ook wel hae koh genoemd.

Petis lijkt een soort marmite, maar dan van garnaal en niet bremzout maar zoetig. De koppen van grote garnalen worden langdurig gekookt en daarna gezeefd. Deze “bisque” wordt samen met wat suiker, een snufje zout en eventueel wat chili en knoflook ingekookt tot een zeer dikke, kleverige, bijna zwarte pasta. Soms wordt ook wat meel toegevoegd als verdikkingsmiddel. De smaak is van geconcentreerde garnaal en suiker. Het stinkt wel een beetje, maar is niet “verrot/gefermenteerd” zoals trassi.

Petis udang wordt vaak rauw/onverhit verwerkt. Bijvoorbeeld in een dressing voor roedjak petis, asam laksa, of in de saus voor sateh gambing. Ook lekker om (vis)soepen zoals bepaalde soorten laksa mee op smaak te brengen. Meestal is een theelepeltje al genoeg. Buiten de koelkast nog jaren houdbaar.

Deze, van origine Chinese, garnalenpasta wordt in de Chinese Min Nan talen heh kou genoemd. In Maleisië en Indonesië heet het petis udang en die naam is met de naar Nederland geëmigreerde Indo's en Indonesiërs in de Nederlandse taal het meest gebruikelijk. Het is een lichtzoete, donkerbruine pasta met de consistentie van dikke appelstroop en het kan absoluut niet als substituut voor trassi dienen. De geur ervan is welhaast penetranter dan die van trassi en de smaak en consistentie is compleet anders.

Het wordt o.a. gebruikt voor Penang laksa (een lichtzure vissoep met noedels en munt) en bepaalde soorten rojak/rujak (Maleisische en Indonesische salades waarin, naast groenten, o.a. fruit wordt verwerkt).

Petis udang komt oorspronkelijk uit China. De Chinezen hebben deze pasta in Indonesië en Maleisië ingevoerd.

Petis wordt in de oosterse toko verkocht.