Lamsvlees

Anak domba

Ovis aries

Een lam is een jong van schapen. Je spreekt van lam, als het dier jonger is dan één jaar. Omdat lamsvlees van een jong dier is, is het vlees mals en mager. Lamsvlees is goed voor zowel de korte bereiding als producten die een langere bereidingstijd vereisen. Het heeft dan ook een korte bereidingstijd nodig in vergelijking tot schapenvlees. Schapenvlees is ook veel vetter.

Lamsvlees laat zich uitstekend combineren met diverse kruiden, groenten en mooie wijnen. Bovendien is lamsvlees een mager product. Verder bevat Lamsvlees weinig bindweefsel en is het een heerlijk mals stukje vlees. Lamsvlees bevat veel voedingswaarden zoals eiwitten, ijzer, zink en vitamine B. Daarnaast is lamsvlees caloriearm en mager. Lamsvlees behoort tot de categorie "rood vlees" en zorgt ervoor dat ons lichaam ijzer opneemt.

Lamsbout kan in zijn geheel in de oven gebraden worden. Lamsboutsneden zijn erg geschikt voor de barbecue.,lamsschenkel is erg geschikt voor een stoofschotel. Door het aanwezige bot krijgt het gerecht meer smaak.,lamsschouder wordt meestal ontbeend verkocht. Zelf maak je er dan een gevulde rollade van.,lamsborst dit is het meest vette stuk vlees. Alleen geschikt om te stoven. Wel later het uitgebakken vet verwijderen.,lamskoteletten. De klassieke lamskoteletten die uit de kroon afkomstig zijn smaken het best wanneer ze vanbinnen rosé van kleur zijn gebleven.

- Lamsbout
- Lamsschenkel
- Lamsschouder
- Lamsborst
- Lamskoteletten

Lamsvlees op zich heeft een vrij neutrale smaak. Daarom is het in allerlei verschillende gerechten te gebruiken. De soorten die een korte bereidingstijd nodig hebben worden licht gekruid. De soorten die langer moeten stoven worden in een kruidenmengsel naar keuze gaar gestoofd. Omdat lam en schaap veel wordt gegeten in de Arabische landen worden kruiden gebruikt zoals knoflook, tijm, rozemarijn, oregano, majoraan, peper en laurierbladeren.

De meest waarschijnlijke voorouders van het gedomesticeerde schaap zijn de moeflon (Ovis gmelini) uit Zuidwest-Azië en waarschijnlijk ook de argali (Ovis ammon) uit Centraal-Azië. Alle schaapstypen zijn kuddedieren. Het schaap werd, net als de geit, voor 7500 v.Chr. gedomesticeerd, en behoort tot de vroegst gedomesticeerde dieren. Vanuit het Midden-Oosten, waar het schaap waarschijnlijk is gedomesticeerd, verspreidde het schaap zich over de rest van de wereld.

Om lammetjes te krijgen moet eerst de ooi door de ram worden gedekt. Dat gebeurt in de herfst en de geboorte vindt plaats in het vroege voorjaar. Een schaap heeft een gemiddelde dracht van 148 dagen. Meestal worden er per keer 1 of 2 lammetjes geboren. Maar soms ook wel 3. De eerste maand drinken ze bij hun moeder de zogenaamde biest. Als de lammeren de wei ingaan krijgen ze hoofdzakelijk alleen nog maar gras, hooi, krachtvoer en water. Alhoewel ze ook nog graag bij hun moeder drinken.

Het gras bijten schapen met hun tanden af. Dat doet een koe heel anders, die draait de tong om de graspol en trekt het gras van de pol. Een schaap eet daarom veel korter gras dan een koe, en een boer kan wel eerst koeien in een wei zetten en daarna schapen, maar nooit andersom.

Er zijn verschillende schapensoorten. Sommige schapen, zoals het heideschaap kunnen van erg schaars voedsel leven, terwijl bijvoorbeeld het Texels schaap meer op de dijken en in de weilanden hun voedsel zoeken. Deze schapen worden dan ook hoofdzakelijk voor het vlees, de wol en de melk gehouden, terwijl het heideschaap hoofdzakelijk voor de wol en als "natuurbeheerder" wordt gehouden.

Lamsvlees is te koop bij de slager. Wil je meer keus, ga dan naar de Islamitische slager.